SYSTEMY EKOLOGICZNE

Home ostatyczne są zwłaszcza systemy ekologicz­ne, biologiczne czy społeczne. Bronią się przed zmia­ną wszystkimi dostępnymi im sposobami. Jeżeli sy­stemowi nie udaje się przywrócić stanu równowagi, zmienia on sposób funkcjonowania, przy czym na­kładane ograniczenia są znacznie ostrzejsze niż po­przednie, dalsze zakłócenia mogą doprowadzić do zniszczenia systemu. W ten sposób homeostaza okazuje się istotnym wa­runkiem stabilności — a więc przeżycia — systemów złożonych. Równocześnie nadaje im bardzo szcze­gólne właściwości. Systemy homeostatyczne są ultra- stabilne: cała ich organizacja wewnętrzna, struktu­ralna, funkcjonalna przyczynia się do zacłiowania tej właśnie organizacji. Ich zachowanie jest niemoż­liwe do przewidzenia, „antyintuicyjne” — według wyrażenia Jaya Forrestera. Reakcje układu na da­ny bodziec są często całkiem nieoczekiwane, prze­ciwne do spodziewanych. Jest to wynik gry współ­zależności i homeostazy. Efekty ich znają aż nazbyt dobrze mężowie stanu, szefowie przedsiębiorstw i so­cjologowie.