SERWOMECHANIZMY

W roku 1940 Wiener wraz z młodym inżynierem Julianem H. Bigelowem pracuje nad rozwojem auto­matycznych aparatów celowniczych do dział prze­ciwlotniczych. Takie serwomechanizmy powinny przewidzieć tra­jektorię samolotu na podstawie znajomości przebytej już trajektorii. Wienera i Bigelowa uderzyły dwa zdumiewające fakty: inteligentne na pozór zachowa­nie się maszyn tego typu i „choroby”, jakim mogą one ulegać. Zachowanie „inteligentne”, ponieważ opierające się na „doświadczeniu” (rejestracji prze­szłych faktów) i na przewidywaniu przyszłości. Zdarżały się jednak również zdumiewające wady fun­kcjonowania: przy zmniejszeniu oporów cały system podlegał nie dającym się opanować fluktuacjom. Pozostając pod wrażeniem tej „choroby” maszyny Wiener spytał Rosenbluetha, czy podobne objawy występują u człowieka. Odpowiedź była twierdząca.