OGRANICZENIA I ZALETY SYMULACJI

Mimo dużej ilości i różnorodności zastosowań symu­lacji, nie należy od niej oczekiwać zbyt wiele. Jest to po prostu jeszcze jeden sposób, jedna z uzupełnia­jących metod badania złożonego systemu. Symulacja nigdy nie pozwala na ustalenie optimum czy też na dokładne rozwiązanie postawionego problemu. Wska­zuje jedynie ogólne tendencje zachowania systemu, prawdopodobne kierunki jego ewolucji, sugerujące równocześnie nowe hipotezy. Jedno z najpoważniejszych niebezpieczeństw sy­mulacji płynie ze swobody działania tego, kto się nią posługuje; zmienia on wyjściowe warunki, „by zobaczyć”. Istnieje ryzyko pogubienia się w tej nie­zliczonej liczbie zmiennych i w niespójnych zacho­waniach systemu, związanych z owymi „przypadko­wymi” modyfikacjami. Wyników symulacji nie po­winno się mieszać z rzeczywistością, a tak się często dzieje. Jedynie porównane z tym, co wiemy o rze­czywistości, wyniki te mogą służyć jako podstawa ewentualnej modyfikacji modelu wyjściowego. Do­piero w rezultacie takiego kilkakrotnie powtarza­nego procesu, poprzez kolejne przybliżenia, daje o sobie znać użyteczność symulacji.