POKUSA “TEORII JEDNOLITEJ”

Jednym z największych niebezpieczeństw ujęcia systemowego jest pokusa „teorii jednolitej”, modelu wszechobejmującego, stanowiącego odpowiedź na wszystko, zdolnego wszystko przewidzieć. Zastoso­wanie języka matematycznego — ze swej natury i zadań mającego charakter uogólniający — może doprowadzić do formalizmu izolującego ujęcie syste­mowe, zamiast zbliżyć je do praktyki. Ogólna teoria systemów nie uniknęła tego niebezpieczeństwa: albo zamyka się w języku teorii grafów, teorii mnogości, teorii gier, teorii informacji albo staje się zespołem ujęć opisowych, często bardzo pouczających, ale nie znajdujących konkretnych zastosowań. Operacyjne ujęcie systemowe jest jedną z dróg pozwalających ominąć te niebezpieczeństwa. Unika niebezpiecznych raf paraliżującego redukcjo­nizmu i systemu wszechobejmującego. Prowadzi do transmisji wiedzy, działania i kreacji.