Kochania trzeba się nauczyć

Instynkt rodzicielski pomoże nam znaleźć sposób na bezkonfliktowe wyprowadzenie dreptu- sia z okresu, gdy broni się on przed zaśnięciem. Tylko w ten sposób niewielki i przejściowy problem nie urośnie do problemu dużego i trudnego do rozwiązania. W miarę jak dziecko staje się starsze, problemy ze snem bywają trudniejsze nie tylko do odszyfrowania, ale i do opanowania. Nikt inny tylko matka i ojciec mogą znaleźć przyczynę, z powodu której dziecko nie jest w stanie zasy­piać i spać…

Niedobrze jest, gdy ze snem kojarzą się takie pojęcia, jak strach, niechęć, smutek opuszczenia, niepokój. A tak nie­stety bywa i to z różnych powodów. W wielu rodzinach na przykład położenie do łóżka stosuje się jako doraźną karę za przewinienie. O zgrozol Stosowano ją wobec obu córek Melchiora Wańkowicza i chyba innym przeogromnym zaletom tego domu można przypisać panującą między rodzicami i dziećmi wspaniałą atmosferę oraz zdrowie psychiczne całej czwórki. Gdy w umyśle dreptusia zagnieździ się…

Problem nasila się do rozmiarów prawdziwej katastrofy, gdy wymierzoną „karę-łóżko” spotęgować ma ciemność. Można doszukać się, jak sądzę, irracjonalnego lęku przed ciemnością, dręczącego niektórych mądrych skądinąd i dzielnych ludzi, w tym właśnie „wymiarze sprawie- dliwości”.W bardzo wielu wiarygodnych biografiach wielkich ludzi, którymi to opowiastkami karmiono dzieci wszystkich pokoleń, bohater, już od najwcześniejszych lat dzieciń­stwa, dawał dowody hartu ducha, pokonując lęk przed ciemnością. Nikt nie brał go za rączkę, nikt nie oprowadzał po pokoju, ucząc rozpoznawać grę…

Rzeczy i zdarzenia, widziane i słyszane w ciągu dnia, przychodzą do dziecka w nocy w formie dziecięcych strachów, które dla nas, ludzi dorosłych, jakże często są bez uzasadnienia. Bo gdy w pamięci człowieka dorosłego nie pozostanie nic z jego własnego dzieciństwa, gdy zabraknie tej cennej wyobraźni, która pozwala dużemu człowiekowi zniżyć się do poziomu malutkiego człowieka i jego oczami spoglądać na otaczający świat – wielkie strachy małych ludzi nie znajdują należytego zrozumienia w sercach rodziców. Gdy…

A bałam się wspaniałych orłów, rozpościerających ogromne skrzydła nad gmachem warszawskiego banku. Wstydziłam się swego strachu, bo wiedziałam, że orły są z kamienia. Wstydząc się, sama musiałam pokonywać strach nocnych widziadeł, gdy poruszały się skrzydła wielkich ptaków, gdy ich kamienne oczy kierowały spojrzenia na moje dziecięce łóżeczko. Po latach pamięć o strachach pomogła mi śledzić w emocjo­nalnym życiu mego własnego dziecka rzeczy niezrozu­miałe, groźne dla niego i tajemnicze. Dziecku dobrze jest na świecie, gdy w pobliżu…

I tak mijają te ,białe noce”, miłe sercu dziecka, stając się dla niego potrzebą, nawykiem, rytuałem, dla matki – udręką, przyczyną wyczerpania i nieporozumień rodzinnych, zwy­czajnym ludzkim zniechęceniem do wszystkiego, co nie jest związane bezpośrednio z dzieckiem. Jest to oczywiście stan niedobry, któremu należy się rozsądnie, konsekwentnie i stanowczo przeciwdziałać. Nie znaczy to, by lekceważyć okresowe trudności z zasypia­niem, trudności takie zjawiają się bowiem jako następ­stwo przebytej choroby, zmiany w zwyczajach domowych, przykrego doznania lub osiągnięcia…

Dawny dobry zwy­czaj prowddzenia ,,doruMycTT’rozmów” poza zasięgiem dziecięcych uszu, stał się anachronizmem już choćby tylko z przyczyny małych i akustycznych mieszkań. Zasłyszane zdania, urywki niezrozumiałych kwestii, pobudzający wyo­braźnię, niecodzienny ton głosu – wszystko to gromadzi się w dziecku^Jay-iiderzyć w nie falą koszmarów nocnych, lęku pczed zaśnięciem, bezsennością: ” Niezależnie do przyczyny, która zakłóca sen dziecka, należy zrobić wszystko, co .w naszej mocy, aby spało ono spokojnie i mocno. Tylko taki sen regeneruje organizm, przywracając mu nowy…

Niestety, często te proste sposoby zawodzą. Jakaś nie­znana nam przyczyna przeszkadza dziecku zasnąć lub powoduje, że budzi się ono w środku nocy, woła nas, pła­cze i histeryzuje, gdy odmawiamy mu zgody na przemie­nianie nocy w dzień. Nasze zdecydowanie i silna wola będą niezbędne. W pierwszym okresie radzimy kłaść dziecko do łóżeczka ze szczególnym przestrzeganiem całego rytuału, który ten fakt może uczynić przyjemniejszym. Kąpiel, pieszczota, krótka -bajeczka, opatulenie kołderką po czym matka oddala się, aie na tyle,…

W wielkim, ważnym i niełatwym procesie przeobrażania się niemowlęcia w coraz mądrzejsze i świadome swych czynów dziecko, edukacja nocniczkowa zajmuje poczesne miejsce. Dlaczego tak jest, wiedzą o tym doskonale wszystkie matki, ojcowie i zatrudnione przy wnukach bab­cie, którym nieobcy jest problem codziennego prania sterty pieluch. Zapewne te.nieszczęsne pieluchy stają się przyczyną zniecierpliwienia opiekunów, a co za tym idzie – zbyt wczesnego i intensywnego przyuczania dziecka do robienia właściwego użytku z nocniczka. Ogromnie dużo złego w tej…

Każda matka i każdy ojciec lubią się pochwalić swoim dzieckiem, to przecież zrozumiałe, ale właśnie sprawy nocniczkowe są szczególnie łubianym tematem do przechwałek. Być może, że kojarzymy sobie, bezpodstaw­nie zresztą, wczesne opanowanie nocniczkowej edukacji z inteligencją dziecka. Faktem jednak jest, że zbyt często i zbyt wcześnie stawiamy dziecku wymagania, którym nie jest ono jeszcze w stanie sprostać. Bywa i tak – i to wcale nierzadko – że młoda matka, spokojna, opanowana i rozsądna, zaczyna wbrew temu…

Starsze panie zapędzają się w swych opowiadaniach tak dalece, że tracą umiar i w końcu okazuje się, że dziecko nie siedziało jeszcze, a już korzystało z nocniczka. Oczywiście, że takie przypadki zdarzają się. Jeśli matka ma czas i przebywa z dzieckiem przez cały dzień, może uchwycić moment oddawania stolca przez dziecko – zwłaszcza, gdy odbywa się to w ustalonych porach dnia – potrzymać je nad noc- niczkiem i uzyskać pożądany efekt. Nie ma to jednak…

Ale jak przekonać się o tej gotowości, by nie przeoczyć momentu najodpowied­niejszego do rozpoczęcia tej ważnej edukacji?” Przed kilkudziesięciu laty pediatrzy byli skłonni uważać, że wczesne przyzwyczajanie dziecka do nocniczka dawało szybsze i radykalniejsze rezultaty. Dziś twierdzimy, że dopiero po ukończeniu pierwszego roku życia dziecko może świadomie współdziałać z nami w tej dziedzinie. Zdarzają się oczywiście dzieci, którym szybciej i wcześniej udaje się pojąć, do czego służy nocniczek. Czy nasze dziecko nie ma do tego predyspozycji,…